Dag lezer van de Babbelaar,
Een aantal keer per jaar krijgen we een nieuwsbrief van Zorgpastoraat Bisdom Brugge. In de vorige brief werd ik geraakt door onderstaand beeld dat werd gebruikt om de lezers een gelukkig nieuwjaar te wensen. Het raakte me en deed me onmiddellijk denken aan ons jaarthema ‘Brugge(n)’ ...
In de brief las ik dat dit kunstwerk met gevouwen handen in 2019 werd gecreëerd door Lorenzo Quinn ter ere van de 58ste Biënnale van Venetië. Het kreeg de naam ‘Building Bridges’. Zes 15 meter hoge handenparen vormen een boogbrug over een Venetiaanse waterweg. De handen belichamen de universele waarden van wijsheid, hoop, hulp, geloof, vriendschap en liefde. In hun eenheid vertegenwoordigen zij het menselijk vermogen om barrières te overwinnen en samen te werken. Prachtig toch?
De voorbije maand zag ik een aantal staaltjes van Brugge(n) bouwen in huis, hopelijk u ook? Eentje waar we alvast niet omheen kunnen is het Lijn-bushokje naast de zij-ingang. Guy belde en mailde de wereld rond om dit te verwezenlijken maar het is gelukt, dankzij veel helpende handen. (Hoewel de sticker vanbinnen het tegendeel doet vermoeden, is dit hokje bedoeld als plekje om te roken.) Een ander was ons tweejaarlijkse onthaalmoment voor nieuwe medewerkers, met acht waren ze. Tussen 11 en 17u liepen we samen door het huis en kregen nieuwe medewerkers overal een beetje uitleg: over pastorale zorg, over het vrijwilligerswerk in huis, over maaltijdzorg, over de werking van de technische dienst en het onthaal, over de verschillende afdelingen, over dementie en levenseindezorg, over preventie: zelfzorg – EHBO – wat te doen bij brand, ... Afsluiten deden we in Rozemarijn, voorlopig nog enkele straten verder (en binnen een groot jaar gewoon hier op de site van Regina Coeli!).
Er waren gezellige en smaakvolle ontbijten op afdeling, de gedichtenweek (kon je ze correct op de tijdlijn hangen?), Valentijns festiviteiten, tea-times, ... en vooral: verhalen over en herinneringen aan het wondermooie Brugge kronkelen her en der door de afdelingen en ruimtes heen.
Die handen dus in Venetië, en ook hier: wijsheid, hoop, hulp, geloof, vriendschap en liefde. Hoe fijn is het deel uit te mogen maken van dit nest. Naar goede gewoonte is ook deze Babbelaar gevuld met een weergave van de voorbije weken en wat we nog in petto hebben de komende. Dank u wel aan allen die eraan meewerkten en mocht u het voelen kriebelen om ook in uw pen te schieten, een ervaring te delen, een mooie foto, gedicht, lied of recept: graag!
Genegen groet,
Els.